شناسایی بازگشت سرطان پوست تنها با یک آزمایش خون ساده

پژوهشگران با بررسی نمونه‌های خون بیماران مبتلا به ملانوم موفق شدند بازگشت احتمالی سرطان پوست را تنها با ردگیری بخش‌هایی از DNA تومور پیش‌بینی کنند؛ یافته‌ای که می‌تواند انقلابی در تشخیص زودهنگام و مدیریت این بیماری مرگبار ایجاد کند.

مطالعه‌ای جدید نشان داده است که می‌توان با استفاده از یک آزمایش خون ساده، بازگشت سرطان پوست را ماه‌ها پیش از ظاهر شدن علائم بالینی یا تصاویر سی‌تی‌اسکن شناسایی کرد.

پژوهشگران دانشگاه نیویورک و همکاران بین‌المللی‌شان با تمرکز بر بیماران مبتلا به ملانوم مرحله ۳—که نوعی سرطان پوست بسیار مهاجم و کشنده است—توانستند با ردگیری DNA تومور در حال گردش یا ctDNA در خون بیماران، احتمال عود سرطان را به دقت پیش‌بینی کنند.

ملانوم گرچه تنها حدود ۱ درصد از سرطان‌های پوست را تشکیل می‌دهد، اما مسئول بیشترین آمار مرگ و میر در این دسته است. در مرحله سوم این بیماری، سلول‌های سرطانی به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته‌اند.

دکتر «دیوید پولسکی»، استاد انکولوژی پوست و نویسنده ارشد این پژوهش گفت: «ما انتظار داریم که این آزمایش، ابزار کلیدی برای پایش بیماران در طول زمان و شناسایی زودهنگام عود بیماری شود.»

در این مطالعه، ۵۹۷ بیمار که به تازگی تحت جراحی برای برداشتن تومور قرار گرفته بودند، وارد کارآزمایی بالینی شدند. نمونه‌های خون آنها در فواصل ۳، ۶، ۹ و ۱۲ ماه پس از جراحی بررسی شد. نتایج نشان داد:

• ۱۳٪ از بیماران بلافاصله پس از جراحی در خون‌شان بافت ctDNA قابل تشخیص داشتند.
• تمامی این بیماران بعداً با بازگشت سرطان مواجه شدند.
• وجود ctDNA در خون، با دقت ۱۰۰ درصدی پیش‌بینی‌کننده بازگشت ملانوم بود.
• اما نبود ctDNA، تنها در ۷۱ درصد موارد به درستی عدم بازگشت سرطان را پیش‌بینی کرد.

پزشکان امیدوارند بتوانند از این آزمایش در تصمیم‌گیری‌های درمانی مانند استفاده از تصویربرداری پیشرفته‌تر یا آغاز درمان‌های هدفمند شدیدتر استفاده کنند.

دکتر پولسکی افزود: «گرچه نتیجه مثبت این آزمایش بسیار قابل اعتماد است، اما نتیجه منفی به تنهایی نمی‌تواند دلیلی برای توقف نظارت بر بیمار باشد.»

گام بعدی، فراهم کردن امکان استفاده از این آزمایش در آزمایشگاه‌های مولکولی بالینی است تا بتوان آن را وارد چرخه تصمیم‌گیری درمانی کرد.

این یافته‌ها که در مجله The Lancet Oncology منتشر شده‌اند، می‌توانند در آینده‌ای نزدیک، نحوه پایش و درمان بیماران مبتلا به ملانوم را دگرگون کنند.