یادداشت/ دکتر امیر صدری، مشاور مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت
تعرفه با ویزیت متفاوت است
اواخر سال که می شود آنها که در حوزه سلامت فعال هستند تکیه کلام صحبت شان می شود
موضوع تعرفه های پزشکی
اگر اهل این حوزه نباشی احتمالا این گونه استنباط خواهی کرد که این اهالی سلامت انسان های دنیادوست و به شدت مراقب جیب خود و درعین حال تنگ نظری هستند که از موضوع مهمی مثل سلامت سواستفاده می‌کنند که جیب های خود را پر و پرتر کنند و هر ساله به شدت مراقب این هستند که خدای نکرده جیب شان خالی نشود.
اهالی سلامت اما می دانند که جامعه به شدت دچار یک سوتفاهم در موضوع تعرفه است اما شاید از بدشانسی یا شاید هم کم کاری اهل سلامت بوده که این مفهوم بخوبی برای جامعه عمومی و مردم تبیین نشده است.
واقعیت این است که وقتی که می گوییم تعرفه خدمات تشخیصی و درمانی اکثریت مردم کشورمان تصویر مطب های پزشکان خصوصی در مناطق برخوردار کلانشهرها به یادشان می آید و احساس آن ها این است که چرا وقتی برای مثال حقوق کارمندان و کارگردان ۲۵ درصد اضافه شده است چرا باید ویزیت پزشکان مثلا چهل یا پنجاه درصد افزایش یابد؟
در این جا دو غلط دیده می شود، اول اینکه تعرفه خدمات پزشکی و تشخیصی فقط یک بخش آن موضوع تعرفه‌ها است و شامل جز فنی و جز حرفه ای و ویزیت و موارد دیگر است و درنتیجه وقتی گفته می شود تعرفه های خدمات تشخیصی و درمانی این به معنای قیمتگذاری برای تمامی کارهایی است که جامعه سلامت در کل کشور و در بخش‌های دولتی، عمومی، خیریه و خصوصی انجام می‌دهد. افزایش این تعرفه‌ها براساس یک عدد کلی هر ساله توسط شورایعالی بیمه براساس میزان تورم و شرایط اقتصادی کشور تعیین و توسط سازمان برنامه و بودجه تایید و توسط هیات دولت ابلاغ می شود و معمولا هم این میزان همیشه کمتر از میزان تورم سالیانه بوده و درنتیجه هر سال آن گروه از اهالی سلامت که باید خودشان برای کسب و کارشان چاره اندیشی کنند و متعلق به بخش خصوصی هستند بیشتر و بیشتر از تورم های سالیانه عقب می مانند. اما مورد دوم هم این است که همان میزان تعرفه مشخص شده برای ویزیت و ویزیت بخش خصوصی هم به تمامی به پزشکان اختصاص نمی‌یابد. در واقع یک پزشک یا مجموعه ای از پزشکان که یک کلینیک یا موسسه پزشکی را شکل می‌دهند باید کلیه هزینه‌های کسب و کار خود را فقط از همین راه تعرفه‌ها تامین کند. یعنی افزایش میزان اجارهبهای ملک، افزایش میزان پرداختی به پرسنل، افزایش هزینه‌های آب و برق و گاز و عوارض و البته هم افزایش مالیات‌ها باید از همین محل افزایش تعرفه‌های ویزیت تامین شود و اما زمانی که افزایش تعرفه ویزیت کمتر از تورم سالیانه باشد نتیجه‌اش می‌شود هر سال
ضرر بیشتر، اگر این مبحث سخت جلوه می‌کند برای ساده‌تر کردنش می‌گویم که در سال‌های اخیر در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ کشورمان هیچ، مطلقا هیچ مطب جدید پزشکی تاسیس نشده است، به سادگی به دلیل اینکه هزینه‌های یک مطب با میزان تعرفه ویزیت جبران نمی‌شود و هیچ فرد عاقلی کسب و کاری را که قبل از شروع محکوم به شکست باشد را آغاز نخواهد کرد. در بخش دولتی هم تمامی بیمارستان‌های دولتی کشور، دقت کنید، تمامی بیمارستان‌ها، ضررده هستند و هر روز فعالیت آنها ضررها را بیشتر می‌کند و دولت هر ساله باید برای سرپا ماندن این بیمارستان‌ها مبالغ بیشتر و بیشتری را هزینه کند.
در نهایت اینکه مردمی که استفاده کننده از خدمات سلامت هستند با چنین وضع تعرفه گذاری نه در بخش دولتی و نه در بخش خصوصی خدمات باکیفیت تشخیصی، درمانی و مراقبتی دریافت نمی‌کنند و اصلی‌ترین آسیب دیدگان از چنین شیوه عملکردی همین مردم می‌شوند. هرچند که واقعا کار سختی درپیش است اما گام اول این است که مردم بدانند ویزیت پزشکان فقط یک بخش از نه بخش تعرفه‌ها است و همه مبلغ تعرفه ویزیت هم به جیب پزشکان واریز نمی‌شود.
منبع : سایت وزارت بهداشت
نویسنده
ادمین
ارسال نظر