ساعت هوشمند، پارکینسون را تشخیص می‌دهد؟

نویسنده: امیر پروسنانبیش از ۱۰ میلیون نفر در سراسر جهان به بیماری پارکینسون مبتلا هستند و حالا تحقیقات جدید نشان می‌دهند که ساعت‌های هوشمند می‌توانند برای اندازه گیری تغییرات علائم اولیه این بیماری در طول زمان کمک کننده باشند.

پارکینسون یک بیماری عصبی است که بر توانایی افراد برای حرکت تاثیر می‌گذارد و در حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد و به همین دلیل، دانشمندان به طور مداوم در حال بررسی روش‌هایی برای تشخیص این بیماری در مراحل اولیه هستند.

گروهی از محققان در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر در مطالعه جدیدی گزارش داده‌اند که تلفن‌ها و ساعت‌های هوشمند می‌توانند برای اندازه گیری تغییرات علائم پارکینسون در طول زمان در مراحل اولیه این بیماری موثر واقع شوند.

این تحقیق به عنوان بخشی از مطالعه‌ای به نام WATCH-PD انجام شد که شامل ۸۲ بزرگسال مبتلا به بیماری پارکینسون زودرس و درمان نشده و ۵۰ فرد کنترل هم سن بود. دانشمندان داده‌های شرکت‌کنندگان را با استفاده از سه دستگاه شامل سنسورهای پوشیدنی اوپال، اپل واچ ۴ یا ۵ و آیفون ۱۰ یا ۱۱ با برنامه‌ای مخصوص بیماری پارکینسون به نام BrainBaseline جمع آوری کردند.

جیمی آدامز «نویسنده اصلی این مطالعه و دانشیار عصب شناسی در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر» در این زمینه می‌گوید: محققان تصمیم گرفتند ساعت‌های هوشمند را برای نظارت بر پیش رفت بیماری پارکینسون مطالعه کنند، زیرا ساعت‌ها و تلفن‌های هوشمند در دسترس و کاربرپسند هستند. این فناوری قادر است اقدامات فعال مانند ضربه زدن با انگشت و اقدامات غیرفعال مانند شمارش گام‌های روزانه، سرعت راه رفتن یا نسبت زمان با لرزش را جمع آوری کند.

چگونه یک ساعت هوشمند علائم پارکینسون را اندازه گیری می‌کند؟

در طول این مطالعه، شرکت کنندگان به مدت ۱۲ ماه تحت نظر قرار گرفتند و داده‌هایی در مورد چگونگی تغییر علائم اولیه بیماری پارکینسون در طول زمان جمع آوری شد. برنامه BrainBaseline iPhone وظایف شناختی، گفتاری و روانی حرکتی را برای کمک به آزمایش مواردی مانند خواندن، گفتار و مهارت‌های حرکتی ظریف ارائه می‌دهد.

آدامز در پاسخ به این سوال که ساعت هوشمند و تلفن هوشمند در مطالعه آنها چگونه کار می‌کنند، توضیح داد: بسیاری از دستگاه‌ها توانایی جمع آوری داده‌های مشابه را دارند. برخی از دستگاه‌ها داده‌های خامی را جمع‌آوری می‌کنند که باید پس از جمع‌آوری توسط محققان پردازش و تجزیه و تحلیل شود تا معیارهای معنادارتری مانند شمارش گام‌ها یا نسبت زمان با لرزش ارائه شود. دستگاه‌های دیگر داده‌های خام را جمع‌آوری می‌کنند و همچنین برنامه‌هایی دارند که اقداماتی را ارائه می‌دهند.

آدامز ادامه داد: اپل واچ دارای یک برنامه اختلالات حرکتی است که داده‌هایی را در مورد لرزش و دیسکینزیا ارائه می‌کند که علائمی هستند که در بیماری پارکینسون تجربه می‌شوند.

این اولین مطالعه‌ای نیست که از ساعت هوشمند یا سایر دستگاه‌های پوشیدنی برای بیماری پارکینسون استفاده می‌کند.

یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ گزارش داد که ساعت‌های هوشمند ممکن است به تشخیص بیماری پارکینسون تا ۷ سال قبل از ظهور علائم کمک کنند و یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان داد که یک سیستم نظارت بر ساعت هوشمند و تلفن هوشمند می‌تواند تغییرات و بهبود علائم بیماری پارکینسون را زمانی که افراد از آن‌ها استفاده می‌کنند، ثبت کنند.

ساعت هوشمند تغییرات علائم پارکینسون را شناسایی کرد

در نتیجه این مطالعه، محققان دریافتند که داده‌های شرکت‌کنندگان که از طریق ساعت هوشمند جمع‌آوری شده‌اند، علائم پارکینسون از جمله کاهش قابل‌ توجه در اندازه‌گیری راه رفتن، افزایش لرزش، تغییرات ملایم در گفتار و کاهش حرکت بازو را شناسایی کردند.

آدامز توضیح داد: یافته‌های ما نشان داد که ساعت‌های هوشمند و اپلیکیشن تلفن هوشمند قادر به تشخیص عینی تغییرات در راه رفتن و لرزش در طی یک سال در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اولیه هستند.

وی افزود: جمعیت اولیه پارکینسون برای درمان‌های بالقوه اصلاح کننده بیماری مورد توجه است. با این حال، بیماری به کندی پیشرفت می‌کند و اقدامات سنتی ما اپیزودیک و ذهنی است و ممکن است وضعیت واقعی فرد را منعکس نکند. اقدامات دیجیتال، علاوه بر پیشرفت در یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی، به ما کمک می‌کند تا تغییرات ظریف در پیشرفت را تشخیص دهیم و به تعیین اینکه آیا درمان‌هایی که به شدت در بیماری پارکینسون مورد نیاز هستند، موثر هستند یا خیر، کمک می‌کند.

آدامز بیان کرد: بیماری پارکینسون سریع‌ترین بیماری عصبی در حال رشد است. ما در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان یا کند کردن پیشرفت این بیماری نداریم. شناسایی معیارهای عینی، حساس و معنادار پیشرفت بیماری به ما امکان می‌دهد سریع‌تر درمان را پیدا کنیم.

گام‌های بعدی برای ساعت‌های هوشمند و پارکینسون

آدامز گفت: اقدامات دیجیتال باید نسبت به تغییرات حساس و برای افراد مبتلا به این بیماری معنادار باشد تا به عنوان نقطه پایانی نظارت در کارآزمایی‌های بالینی مورد استفاده قرار گیرد. ما داده‌ها را برای تغییرات در اندازه‌گیری‌های دیجیتال در طول سه سال تجزیه و تحلیل خواهیم کرد و سعی خواهیم کرد سیگنال‌های دیجیتالی را که به شروع دارو حساس هستند یا حتی پیش‌بینی می‌کنند شناسایی کنیم و همچنین کار کیفی انجام خواهیم داد تا ارزیابی کنیم کدام معیارها برای افراد مبتلا به پارکینسون معنادارتر هستند و چگونه ممکن است در طول زمان تغییر کند.

آدامز افزود: هیجان زیادی برای اقدامات دیجیتالی در بیماری پارکینسون وجود دارد، اما هنوز کارهای زیادی باید انجام شود، از جمله توسعه الگوریتم ادامه دار، اصلاح و اعتبار.