بر اساس نتایج یک تحقیق، استفاده از سلول‌های بنیادی “مزانشیمی” را می‌توان به عنوان یک کاندیدای عالی و رویکردی نوین برای درمان بیماران مبتلا به MS معرفی کرد.
محققان مرکز تحقیقات اعصاب عملکردی دانشگاه استفاده از “اگزوزوم‌ها” به عنوان یکی از “سکرتوم‌های” سلول‌های بنیادی مزانشیمی را به عنوان یک رویکرد نوآورانه در درمان بیماری مولتیپل اسکلروز موسوم به MS بررسی کردند.
بر اساس بررسی‌های محققان، داروهای فعلی برای کنترل التهاب و آسیب پیشرونده به CNS کافی نیستند و این مسئله نیاز به گزینه‌های درمانی جدید را مشخص می‌کند.
سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) یک گروه از سلول‌های استرومایی غیر خونساز دارای پتانسیل تعدیل ایمنی، نوروژنز و بازسازی کننده هستند و اثرات سودمند آنها عمدتا به خواص پاراکرین، ارتباط سلول- سلول و تمایز متکی است که آنها را به عنوان کاندیدای عالی برای درمان MS معرفی می‌کند.
مولتیپل اسکلروزیس یک اختلال دژنراتیو سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که در اثر مشکلات خود ایمنی در اثر تخریب پروتئین‌های میلین ایجاد می‌شود.
بیش از سه میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سراسر جهان مبه این بیماری بتلا هستند و علت دقیق فیزیولوژیکی یا محیطی این بیماری هنوز ناشناخته است.
تلاش‌های زیادی برای درمان بیماران ام اس انجام شده است و در میان آنها، سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCs) نویدهای زیادی برای درمان این بیماری نشان دادند.
سلول‌های بنیادی مزانشیمی به عنوان درمان جدید و موفق ام اس در نظر گرفته می‌شد و یکی از مکانیسم‌های زیربنایی در عملکرد تعدیل کننده ایمنی آنها آزادسازی “وزیکولهای خارج سلولی”، به ویژه اگزوزومهاست.
شواهد موجود نشان می‌دهد که اثرات تعدیل‌کننده سلول‌های بنیادی مزانشیمی به ویژه از طریق رهاسازی اگزوزوم‌ها در محیط آنها اعمال می‌شود و از این رو این مطالعه با هدف مروری بر اثرات درمانی سلول‌های بنیادی مرانشیمی و اگزوزوم‌های آن در مولتیپل اسکلروز انجام شد.
این طرح پژوهشی به همت دکتر سارا رحمتی رودسری، دکتر سمیه نیک نظر، دکتر علیرضا زالی، دکتر میلاد رحیم زادگان به انجام رسیده است.
نویسنده
ارسال نظر