نقش روانشناسی در دگرگونی چشم انداز سرطان

بنا به مجله اصلی و برجسته انجمن روان شناسی آمریکا، روان شناسی یک نقش حیاتی در پیشگیری، درمان و نظارت سرطان ایفا می کند. در یک نشریه ویژه از مجله روان شناسی آمریکا با عنوان “سرطان و روان شناسی” محققان بخش بسیاری از علم روان شناسی را در تحقیقات سرطان، غربالگری، پایبندی به درمان، پیشگیری و کیفیت زندگی را میان دیگر موضوعات مرتبط مورد بررسی قرار می دهند. این نشریه اکتشافات و دست یافته هایی را برجسته می کند که علوم روان شناسی را به عنوان یکی از ستون های تحقیقات، کنترل و خط مشی سرطان، تثبیت کرده است.

• به گفته پیج گرین مک دونالد (Paige Green McDonald)، دکترای کارشناسی ارشد بهداشت عمومی (M.P.H) و یکی از سه رهبر علمی این نشریه: “بیش از یک سوم تشخیص های سرطان سالانه در آمریکا به عوامل خطرناکی مانند مصرف دخانیات، چاقی، عدم تحرک بدنی، و تغذیه نامناسب نسبت داده می شوند.”
• دیگر رهبران علمی در این زمینه راسل گلاسکو (Russell Glasgow)، دکترای دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو، و جری سولز(Jerry Suls)  بودند. سولز و گرین مک دونالد برای تحقیقات رفتاری در بخش کنترل سرطان و علوم جمعیت در موسسه ملی سرطان کار می کنند.
• با توجه به مقاله “کنترل سرطان مستقیما با حوزه علم روان شناسی همنشین می شود” : ” با جمع‌آوری شواهدی مبنی بر ارتباط برخی رفتارها با خطر و پیامدهای سرطان، روان‌شناسی به‌عنوان یک «علم مرکزی» در برنامه کنترل سرطان شناخته شده است.

دیگر مقالات مربوط با ارتباط روانشناسی و درمان سرطان

• احتمال ابتلا به سرطان با رفتارهایی مانند سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل، عدم تحرک بدنی، رفتارهای جنسی پرخطر و محافظت ناکافی در برابر آفتاب افزایش می یابد. به گفته نویسندگان، این رفتارها تا حد زیادی در دوران کودکی حضور ندارند، اما ظاهر می شوند و تمایل دارند در طول عمر منتشر شوند. نویسندگان شیوع و توزیع این رفتارها را بررسی می‌کنند و مداخلات مؤثر یا امیدوارکننده‌ای در سبک زندگی سالم را با هدف قرار دادن فرد، بافت اجتماعی-فرهنگی یا تأثیرات محیطی و سیاستی توصیف می‌کنند.
• غربالگری سرطان به یک آیین در مراقبت های بهداشتی مدرن تبدیل شده است. معایناتی مانند تست پاپ و کولونوسکوپی می تواند بیماری را قبل از آشکار شدن علائم تشخیص دهد. برای سایر سرطان ها – مانند سینه، پروستات، ریه و تخمدان – غربالگری می تواند با تشخیص زودهنگام نتایج را بهبود بخشد. با این حال، غربالگری ملاحظات خطر-فایده را برای بیماران به همراه دارد. به گفته نویسندگان، تحقیقات روانشناختی می تواند فرآیندهای تصمیم گیری را روشن کند و به توسعه استراتژی هایی برای ترویج استفاده بیشتر از غربالگری کمک کند. 
• هنگامی که بیماران سرطانی به بازماندگان سرطان تبدیل میشوند، آنها با چالش های روانی اجتماعی متفاوتی مواجه می شوند. بازماندگان – حدود ۱۳.۷ میلیون نفر در ایالات متحده امروز – با از دست دادن محیط درمان حمایتی و اثرات ماندگار درمان روبرو هستند. با گسترش توجه به پیامدهای روانی-اجتماعی و جسمی بازمانده از بیماری، علم روان‌شناختی و تمرین‌های مبتنی بر شواهد کمک‌های مهمی به رفع نیازهای مبرم بازماندگان سرطان می‌کنند. در این مقاله، نویسندگان شرایط عمده روانی-اجتماعی و جسمی بازماندگان را همراه با درمان‌های امیدوارکننده توصیف می‌کنند. 
• سرطان‌های دوران کودکی بیماری‌های تهدیدکننده‌ای هستند که برای کودکان و خانواده‌هایشان به طور کلی ناراحت‌کننده و بالقوه آسیب‌زا هستند. برای بیش از ۳۵ سال، روانشناسان اطفال با تیم های سرطان شناسی کودکان همکاری می کنند تا به درک تأثیر سرطان و درمان آن بر کودکان و خانواده ها کمک کنند. پس از بحث در مورد بروز سرطان در کودکان، علل آن و رویکردهای درمانی آنکولوژی کودکان، نویسندگان هفت سهم کلیدی روانشناسان را در مراقبت های مشترک و یکپارچه در سرطان کودکان ارائه می دهند: مدیریت درد، حالت تهوع و سایر علائم. درک و کاهش اثرات عصب روانشناختی؛ رفتار با کودکان در چارچوب خانواده و سایر سیستم ها؛ بکارگیری دیدگاه توسعه ای؛ شناسایی شایستگی و آسیب پذیری؛ ادغام دانش روانشناختی در تصمیم گیری و سایر مسائل مراقبت بالینی؛ و تسهیل گذار به مراقبت تسکینی و سوگواری در صورت لزوم. 
• نویسندگان تصمیم‌گیری را در امتداد زنجیره سرطان در چارچوب سیستمی بررسی می‌کنند که در آن بیماران تشویق می‌شوند تا نقش فعال‌تری در مراقبت‌های بهداشتی خود داشته باشند. آنها چالش‌های دستیابی به تصمیم‌گیری آگاهانه و مشترک، از جمله محدودیت‌های شناختی و عوامل عاطفی را مورد بحث قرار می‌دهند.

جمع بندی

بیماران مبتلا به سرطان از لحاظ روحی و جسمی تحت فشار هستند. فرد مبتلا به سرطان در دوران درمان دچار افسردگی، غم و ناراحتی می شوند، به همین دلیل بالا بردن روحیه برای غلبه به بیماری و مبارزه با آن بسیار مهم است. بیمارانی که در طول درمان خود از روحیه بالاتری برخوردار هستند، زودتر به این بیماری غالب شدند تا کسانی که احساس ضعف و تنهایی می کنند.