علائم متداول لوپوس چیست؟

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است، به این معنی که بدن به سلول های اندام هایی از جمله پوست، مفاصل، قلب، ریه، خون، کلیه ها و مغز حمله می کند، چون نمی تواند بین میکروب های خارجی و ویروس ها و سلول های سالم افتراق ایجاد کند.

لوپوس بیماری است که زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اندام های خود حمله می کند (بیماری خود ایمنی). التهاب ناشی از لوپوس می‌تواند بر بسیاری از سیستم‌های بدن از جمله مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه‌ها تأثیر بگذارد. تشخیص لوپوس می تواند دشوار باشد زیرا علائم و نشانه های آن اغلب شبیه علائم بیماری های دیگر است. مشخص‌ترین علامت لوپوس(بثورات صورت که شبیه بال‌های پروانه است که روی هر دو گونه باز می‌شود) در بسیاری از موارد، اما نه همه موارد لوپوس، رخ می‌دهد. برخی از افراد با تمایل به ابتلا به لوپوس متولد می شوند که ممکن است توسط عفونت ها، برخی داروها یا حتی نور خورشید ایجاد شود. در حالی که هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد، درمان ها می توانند به کنترل علائم کمک کنند.

علائم لوپوس

*بثورات قرمز و پروانه ای شکل روی بینی و گونه ها.
هیچ دو مورد لوپوس دقیقاً شبیه هم نیستند. علائم و نشانه ها ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند یا به آهستگی ایجاد شوند، ممکن است خفیف یا شدید و ممکن است موقت یا دائمی باشند. اکثر افراد مبتلا به لوپوس بیماری خفیفی دارند که در دوره های تشدید می شود؛ زمانی که علائم و نشانه‌ها برای مدتی بدتر می‌شوند، سپس بهبود می‌یابند یا حتی برای مدتی کاملاً ناپدید می‌شوند. علائم و نشانه های لوپوس که شما تجربه می کنید بستگی به این دارد که کدام سیستم بدن تحت تأثیر این بیماری قرار گرفته است.

شایع ترین علائم و نشانه های لوپوس

*خستگی
*تب
*درد مفاصل، سفتی و تورم
*تنگی نفس
*درد قفسه سینه
*خشکی چشم
*سردرد
*گیجی
*از دست دادن حافظه
*بثورات پروانه‌ای شکل روی صورت که گونه‌ها و پل بینی را می‌پوشاند یا بثورات در نقاط دیگر بدن
*ضایعات پوستی که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر شده یا بدتر می شوند
*انگشتان دست و پا که هنگام قرار گرفتن در معرض سرما یا در دوره های استرس زا سفید یا آبی می شوند

علل ایجاد لوپوس

به عنوان یک بیماری خودایمنی، لوپوس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت سالم بدن شما حمله کند. این احتمال وجود دارد که لوپوس از ترکیبی از ژنتیک و محیط شما ایجاد شود. به نظر می رسد افرادی که دارای استعداد ارثی برای لوپوس هستند، ممکن است در تماس با چیزی در محیط که می تواند باعث ایجاد لوپوس شود، به این بیماری مبتلا شوند. با این حال، علت لوپوس در بیشتر موارد ناشناخته است. برخی از محرک های بالقوه عبارتند از:

*نور خورشید: قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است باعث ایجاد ضایعات پوستی لوپوس یا ایجاد پاسخ داخلی در افراد مستعد شود.
*عفونت ها: ابتلا به عفونت می تواند باعث شروع لوپوس یا عود در برخی افراد شود.
*داروها: لوپوس می تواند توسط انواع خاصی از داروهای فشار خون، داروهای ضد تشنج و آنتی بیوتیک ها تحریک شود. افرادی که مبتلا به لوپوس ناشی از دارو هستند معمولاً با قطع مصرف دارو بهتر می شوند. به ندرت، علائم ممکن است حتی پس از قطع دارو ادامه یابد.
عوامل خطر
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به لوپوس را افزایش دهند عبارتند از:
*جنسیت: لوپوس در زنان شایع تر است
*سن: اگرچه لوپوس افراد در تمام سنین را تحت تاثیر قرار می دهد، اما اغلب در سنین ۱۵ تا ۴۵ سالگی تشخیص داده می شود.
*تبار: لوپوس در آمریکایی های آفریقایی تبار، اسپانیایی تبارها و آسیایی آمریکایی ها شایع تر است.

عوارض لوپوس

لتهاب ناشی از لوپوس می تواند بسیاری از نواحی بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد، از جمله:
مغز و سیستم عصبی مرکزی
اگر مغز شما تحت تاثیر لوپوس قرار گرفته باشد، ممکن است سردرد، سرگیجه، تغییرات رفتاری، مشکلات بینایی و حتی سکته مغزی یا تشنج را تجربه کنید. بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس مشکلات حافظه را تجربه می کنند و ممکن است در بیان افکار خود مشکل داشته باشند.
خون و رگ های خونی
لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی شود، از جمله کاهش تعداد گلبول های قرمز سالم (کم خونی) و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون. همچنین می تواند باعث التهاب رگ های خونی شود. ریه ها ابتلا به لوپوس شانس شما را برای ایجاد التهاب در پوشش حفره قفسه سینه افزایش می دهد که می تواند تنفس را دردناک کند. خونریزی در ریه ها و ذات الریه نیز ممکن است.
قلب
لوپوس می تواند باعث التهاب عضله قلب، شریان ها یا غشای قلب شود. خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و حملات قلبی نیز به شدت افزایش می یابد.
ضایعات دهان و بینی
اکثر افراد مبتلا به لوپوس از ایجاد زخم های دردناک در دهان یا بینی رنج می برند. زخم های دهانی هنگام غذا خوردن، نوشیدن، و یا صحبت کردن دردناک تر می شوند. در مورد زخم های سوراخ های بینی، تنفس محدود شده، و بیمار ممکن است درد و حساسیت در هنگام خروج ضایعات بینی را تجربه کند. این علائم معمولا در هنگام قرار گیری در معرض نور خورشید وخیم تر می شود. ارتباط بین لوپوس، ضایعات پوستی و نور خورشید هنوز به طور کامل توسط پزشکان مشخص نشده است اما در صورت هر تجربه هر گونه از این علائم باید فورا با پزشک تماس داشت.
التهاب مفاصل
یکی از شایع ترین علائم لوپوس، التهاب و درد مفاصل است بخصوص در دست ها، پاها، مچ پا، باسن و زانو. التهاب مفاصل معمولا یکی از اولین نشانه های لوپوس است و می تواند به پزشک در مورد تشخیص قطعی بیماری کمک زیادی کند. خبر خوب این است که استفاده از دارودرمانی تا حد زیادی در کاهش درد و التهاب مفاصل ناشی از لوپوس موثر است.
حساسیت به نور
بیماران مبتلا به لوپوس ممکن است با قرارگیری در معرض نور خورشید دچار تاول شوند و ضایعات پوستی موجود در آنها وخیم تر شود. با این حال نور خورشید تاثیر دیگری نیز روی این بیماران دارد و آنهم این که مبتلایان به لوپوس ممکن است سردرد یا دیگر علائم عدم تحمل به نور را تجربه کنند.
تب و سردرد
افراد مبتلا به لوپوس به طور منظم از سردردهای میگرنی و تب شکایت می کنند. البته ارتباط دادن این علائم بسیار غیر اختصاصی به لوپوس کار دشواری است چون می تواند ناشی از شرایط پزشکی دیگر از جمله سرماخوردگی یا آنفلوآنزا نیز باشد. هر گونه سردرد و یا تبی که برای چند روز یا چند هفته ادامه می یابد را نباید نادیده گرفت و حتما با پزشک در تماس بود.
درد قفسه سینه
در موارد شدید، درد و التهاب همراه لوپوس می تواند منجر به صدمه به ارگان های مهم دیگر از جمله ریه شود. اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن منجر به التهاب ریه و ایجاد درد خواهد شد. این درد اگر درمان نشود، فرد در معرض پنومونی همراه با علائمی از جمله سرفه، تب بالا، لرز و تنگی نفس قرار می گیرد.
ریزش مو
مانند بسیاری دیگر از اختلالات خود ایمنی، لوپوس می تواند از رشد طبیعی سلول های بدن جلوگیری کند. یکی از عوارض قابل مشاهده این روند، ریزش مو و اختلال در رشد مو است. به طور خاص، برخی از داروهای مورد استفاده در این بیماری نیز ممکن است رشد مو را مهار کند. حتی بیمار می تواند از دست دادن تمام عیار مو را تجربه کند. این عارضه در زنان و مردان مبتلا به لوپوس مشترک است. خوشبختانه اگر ریزش مو ناشی از دارو باشد، تعویض داروهای مختلف درمان لوپوس می تواند از آن جلوگیری کند.
رنگ پریدگی انگشتان
یکی از علائم نگران کننده لوپوس ابتلا به پدیده رینود است که توسط محدودیت جریان خون به انگشتان دست اتفاق می افتد و می تواند انگشت را بی حس و رنگ پریده کند. مشاهده هرگونه از این علائم نیازمند تماس بالافاصله با پزشک است چون درمان به موقع می تواند از این شرایط را کنترل کند.
خستگی
بیماران مبتلا به لوپوس اغلب احساس تخلیه انرژی و خستگی و فرسودگی می کنند؛ حتی اگر این بیماری تشخیص داده شده و یا تحت درمان باشد. لوپوس با سطوح انرژی از طرق مختلف تداخل دارد. علائم مداوم لوپوس می تواند چرخه طبیعی خواب را مختلف کند، ضمن این که استفاده از داروهای خاص برای مدیریت درد نیز علائم خستگی مفرط را به همراه دارند. افسردگی ناشی از کاهش کیفیت زندگی نیز می تواند منجر به تخلیه سطح انرژی و از دست دادن علاقه به فعالیت های روزمره شود. اگر شما هر کدام از این علائم را تجربه کردید، مداخلات دیگر پزشک می تواند منجر به بازگرداندن سطح انرژی و تعادل در خلق و خوی شما شود.
مشکلات کلیوی
علاوه بر ریه ها، قلب و مغز، لوپوس می تواند روی کلیه ها نیز تاثیر بگذارد به طوری که التهاب و اختلال در عملکرد کلیه و باقی ماندن سموم در بدن باعث می شود بیمار طیف گسترده ای از اختلالات دستگاه ادراری از جمله تکرر ادرار و تغییر رنگ ادرار را تجربه کند. در فرم های شدید، بیماران خون در ادرار و تورم در مچ پا را تجربه می کنند. توجه داشته باشید که اختلالات ادراری یک علامت نسبتا غیر معمول از لوپوس است و اگر در حال تجربه آن هستید، حتما با پزشک تان تماس بگیرید.
دیگر عوارض لوپوس
ابتلا به لوپوس خطر ابتلا به موارد زیر را نیز افزایش می دهد:
*عفونت: افراد مبتلا به لوپوس در برابر عفونت آسیب پذیرتر هستند، زیرا هم این بیماری و هم درمان های آن می توانند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند.
*سرطان: به نظر می رسد ابتلا به لوپوس خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد.
*مرگ بافت استخوانی: این زمانی اتفاق می افتد که خون رسانی به استخوان کاهش می یابد و اغلب منجر به شکستگی های کوچک در استخوان و در نهایت به فروپاشی استخوان می شود.
*عوارض بارداری زنان مبتلا به لوپوس: این بانوان بیشتر در معرض خطر سقط جنین هستند. لوپوس خطر ابتلا به فشار خون بالا در دوران بارداری و زایمان زودرس را افزایش می دهد. برای کاهش خطر این عوارض، پزشکان اغلب به تاخیر انداختن بارداری تا زمانی که بیماری شما حداقل به مدت شش ماه تحت کنترل باشد، توصیه می کنند.