کشف پروتئینی که مختل کردن عملکرد آن برای پیشگیری از گسترش سرطان پستان،به بیماران کمک میکند

محققان مکانیسمی را کشف کرده‌اند که توسط آن یک پروتئین، گسترش سلول‌های سرطان پستان را از تومور اولیه به بافت سالم تسهیل می‌کند. این کشف نه تنها درک ما از فرآیند متاستاز بهتر می‌کند، بلکه اولین گام برای توسعه درمان‌هایی است که این مکانیسم گسترش یا متاستاز را هدف قرار می‌دهند.

توانایی سرطان برای گسترش یا متاستاز از تومور اولیه به سلول‌های بافت‌های سالم اطراف یک مخرب‌ترین کارهای آن است. تقریباً در ۳۰ درصد از زنان مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه، سرطانشان متاستاز داده و به استخوان‌ها رسیده است.

محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا کشف کرده‌اند که پروتئینی به نام dynein برای فرآیند متاستاز در سرطان سینه ضروری است و به این ترتیب یک هدف درمانی جدید پیدا شده که پتانسیل توقف سرطان را دارد.

اگر محققان بتوانند داینئین را هدف قرار دهند، می‌توانند به طور مؤثری گسترش سرطان را متوقف کنند.

پروتئین‌های حرکتی مانند داینئین، برای حرکت، تقسیم و سازماندهی فضایی سلول‌های یوکاریوتی یا سلول‌هایی که دارای هسته هستند، ضروری هستند. برای بررسی نقش داینئین، محققان چگونگی مهاجرت سلول‌های سرطانی پستان را با استفاده از دو مدل انسانی بررسی کردند.

اولی، یک شبکه دو بعدی از الیاف کلاژن بود که نشان داد که چگونه سلول‌های سرطانی از طریق یک ماتریکس خارج سلولی اطراف تومور‌ها حرکت می‌کنند و چگونه داینئین کلید این حرکت است. دومی برای تقلید بافت نرم با استفاده از شبکه‌ای از ذرات هیدروژل میکروسکوپی، موسوم به میکروژل‌ها، طراحی شده است که به شکل‌های سه بعدی تومور را تقلید می‌کرد. همانند مدل اول، محققان دریافتند که داینئین برای حرکت سلول‌های سرطانی ضروری است.

امیر شیخی، یکی محققان گفت: «با استفاده از این مدل‌های سه‌بعدی که تا حدی تومور را تقلید می‌کنند، متوجه شدیم که اگر داینئین را مسدود کنیم، سلول‌های سرطانی نمی‌توانند به طور مؤثر حرکت کنند و به بافت‌های جامد اطراف نفوذ کنند.» در هر دو مدل، ما دریافتیم که داینئین برای حرکت سلولی بسیار مهم است، که یک روش کاملاً جدید را برای مدیریت سرطان پیشنهاد می‌کند. یعنی به جای کشتن سلول‌های سرطانی با پرتودرمانی یا شیمی درمانی، ما نشان می‌دهیم که چگونه آن‌ها را فلج کنیم. این یک خبر عالی است.

محققان می‌گویند که پس از برداشتن تومور با جراحی، فلج کردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده ممکن است یک جایگزین مؤثر و کمتر سمی برای شیمی‌درمانی باشد.

تابدانوف می‌گوید: «ترفند شیمی درمانی این است که سلول‌های سرطانی را کمی سریعتر از بقیه بدن از بین ببریم – این مسابقه‌ای با زمان است. شیمی درمانی در حالی که مشغول کشتن سرطان است، آسیب زیادی به بافت‌های سالم و طبیعی بدن وارد می‌کند. اگر در عوض سرطان را مهار کنیم و جلوی آن را بگیریم، می‌توانیم قسمت‌های سالم بدن را محفوظ نگه داریم. »

محققان فعلا در پی راهی برای متوقف کردن عملکرد داینئین در بافت‌های سرطانی هستند.