حمله دوگانه سلول‌ها؛ امیدی برای از بین بردن سرطان متاستاتیک پستان

استفاده از سیستم ایمنی برای مبارزه با سرطان، حوزه‌ای از علم پزشکی است که همیشه در حال پیشرفت است، اما یکی از سرسخت‌ترین و کم‌پاسخ‌ترین درمان‌های ایمونولوژیک، سرطان پستان متاستاتیک است.

اکنون، دانشمندان راهی برای درمان نواحی درگیر پیرامون تومورهای سرطان پستان یعنی استخوان گسترش یافته‌اند، یافته‌اند و این تومورهای ثانویه را در برابر حمله سیستم ایمنی آسیب‌پذیر کنند.

در ایمونوتراپی‌های رایج – مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی – فعالیت سلول‌های T را برای حمله به سرطان افزایش می‌دهند. اما محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس (WUSTL) در عوض از یک رویکرد دو بخشی برای افزایش سلول‌های سیستم ایمنی بدن که با سرطان مبارزه می‌کنند، استفاده کردند.

پس از گسترش یا متاستاز سرطان پستان به سایر قسمت‌های بدن، درمان آن فوق‌العاده دشوار می‌شود.  درمان‌های فعلی فقط می‌توانند آن را کاهش دهند. حدود ۷۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان پستام متاستاتیک دارای تومورهایی هستند که به استخوان‌های آنها گسترش یافته است.

مطالعه تازه نشان می‌دهد که ممکن است بتوانیم از دو روش درمانی استفاده کنیم – یکی برای حساس کردن ریزمحیط تومور میلوئید به ایمونوتراپی و دیگری برای فعال کردن سلول‌های T – برای هدف قرار دادن این متاستازهای استخوانی به گونه‌ای که تومور را از بین ببرد و از بازگشت سرطان جلوگیری کند و از آن محافظت کند

در مطالعه بر روی موش‌ها، این تیم تحقیقی دریافتند که مسدود کردن مولکول p38MAPK، ناحیه تومور را مجددا برنامه‌ریزی می‌کند تا در برابر حمله سلول‌های ایمنی – سلول‌های T و ماکروفاژها – و مولکول‌های سیگنال‌دهنده به نام سیتوکین‌های ضد تومور آسیب پذیرتر شود. سپس با استفاده از درمان آگونیست OX40 که سلول‌های T را متصل و فعال می‌کند، تومور کوچک شده حذف شد.

به ارن ترتیب یک تیم رویایی مبارزه با سرطان با تقویت فعالیت سلول‌های T و ماکروفاژها پدیدار شد. همچنین حافظه ایمونولوژیک درازمدت را فعال می‌شود، زیرا ماکروفاژها همچنان به سلول‌های T قطعات قابل تشخیص سلول‌های تومور مرده به نام آنتی‌ژن‌های سرطانی واکنش نشان می‌دادند و  سلول‌های T به سرعت به هر گونه رشد جدید حمله کرده و آنها را از بین می‌بردند.

به طور دلگرم‌کننده، تمام موش‌هایی که درمان دوگانه دریافت کردند ۸۰ روز پس از درمان زنده و بدون تومور بودند. آنهایی که فقط یکی از این دو درمان را دریافت کردند، پس از ۶۰ روز ۵۰ درصد بقا داشتند.

در حال حاضر، سه نوع آگونیست OX40 در فاز ۲ کارآزمایی بالینی برای درمان سرطان، از جمله سرطان پستان، اقرار دارند.

دانشمندان در حال بررسی مهارکننده‌های p38MAPK در آزمایش‌هایی برای آرتریت روماتوئید و بیماری مزمن انسدادی ریه هستند.

این مطالعه در مجله Cancer Discovery منتشر شده.