آیا در احیای قلبی ریوی CPR خارج بیمارستان، دادن تنفس دهان به دهان واقعا لازم است؟

CPR (احیای قلبی ریوی) یک تکنیک نجات‌بخش است که برای بازگرداندن تنفس و گردش خون در افرادی که دچار ایست قلبی یا سایر فوریت‌های پزشکی شده‌اند استفاده می‌شود.

به طور سنتی، CPR شامل فشردن قفسه سینه و احیای دهان به دهان برای تامین اکسیژن به ریه‌ها بود. با این حال، به‌روزرسانی‌های اخیر دستورالعمل‌های CPR توسط سازمان‌های مختلف، از جمله انجمن قلب آمریکا، رویکرد توصیه‌شده را برای برخی شرایط تغییر داده است. (منظور ما در همه این متن CPR خارج بیمارستانی است. و شامل CPR پیشرفته نمی‌شود.)

این از این لحاظ مهم است که متاسفانه خیلی‌ها به خاطر ترس از انتقال بیماری یا اینکه شخص از جنس مخالف است (در برخی فرهنگ‌ها) یا اینکه استفارغ زده و دهانش ترشخ دارد، همان ماساژ قلب را انجام نمی‌دهند و شوربختانه تبدیل به «ناظر بی‌تفاوت» می‌شوند و منتظر می‌مانند تا اورژانس فوریت‌های پزشکی سر برسد و مسلم است که در شرایط بسیار کمی این اورژانس می‌تواند زیر ۳ دقیقه برسد. در نتیجه خون دقایق متعدد به مغز نمی‌رسد و حتی اگر قلب بیمار احیا شود، عملا او دچار مرک مغزی یا مشکلات شدید مغزی شده و کار خاصی در این مورد هیچ مرجع پزشکی نمی‌تواند بکند.

اکنون توصیه می‌شود در مواردی که یکی از رهگذران بزرگسالی که به دلیل ایست قلبی سقوط کرده است CPR امی‌کند فقط با دست (فقط فشرده‌سازی قفسه سینه) بدون احیای دهان به دهان کارش را بکند. این به این دلیل است که فشرده‌سازی قفسه سینه به تنهایی می‌تواند اکسیژن کافی را تا رسیدن خدمات پزشکی اورژانس به بدن برساند.

با این حال، در برخی شرایط، مانند زمانی که بیمار کودک یا شیرخوار است، یا اگر ایست قلبی به دلیل غرق شدن یا مصرف بیش از حد دارو باشد، CPR با احیای دهان به دهان ممکن است همچنان توصیه شود.

CPR یک مهارت حیاتی است که می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد و مهم است که تکنیک مناسب را یاد بگیرید و  خود را به روز نگه دارید. ا

گر در مورد روش توصیه شده برای CPR مطمئن نیستید، بهتر است بیک دوره آموزشی CPR را بگذرانید یا در هنگام وقوع حادثه تلفنی با اپراتور ۱۱۵ مشورت کنید.

چند نکته دیگر:

CPR زمانی که به درستی و به موقع انجام شود می‌تواند یک تکنیک نجات‌دهنده باشد. هرچه CPR زودتر شروع شود، شانس بقای بیمار بیشتر است.

CPR برای بزرگسالانی که به دلیل ایست قلبی ناگهانی سقوط می‌کنند توصیه می‌شود، زیرا می‌تواند اکسیژن کافی را تا رسیدن خدمات پزشکی اورژانس به بدن برساند. برای انجام CPR  دست در مرکز قفسه سینه و دست دیگر را در بالا قرار دهید، سپس محکم و سریع به عمق ۲ اینچ فشار دهید. با سرعت ۱۰۰-۱۲۰ ماساز در دقیقه تا رسیدن کمک پزشکی ادامه دهید.

اگر در CPR را آموزش دیده‌اید، مهم است که مراحل را به دقت دنبال کنید و از تکنیک مناسب برای جلوگیری از آسیب به بیمار یا خودتان استفاده کنید. به یاد داشته باشید که در اسرع وقت با خدمات فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید.

CPR جایگزین مراقبت‌های پزشکی نیست. در حالی که می‌تواند به بازیابی تنفس و گردش خون کمک کند، مهم است که در اسرع وقت به دنبال مراقبت‌های پزشکی حرفه‌ای باشید.

اگر در حال انجام CPR هستید و دستگاه دفیبریلاتور خارجی خودکار (AED) موجود است، توصیه می‌شود در اسرع وقت از آن استفاده کنید. AED‌ها می‌توانند در برخی موارد ایست قلبی به بازیابی ریتم طبیعی قلب کمک کنند. (در این مورد در ایران در اداره‌ها و یا کارخانه‌های بزرگ به خاطر هزینه و دشواری آموزش تلاش کمی شده)

حتی اگر در مورد انجام یا عدم انجام CPR مطمئن نیستید، بهتر است همیشه احتیاط کنید و CPR را شروع کنید. حتی اگر فرد دچار ایست قلبی نباشد، فشرده‌سازی قفسه سینه همچنان می‌تواند به گردش خون و اکسیژن در سراسر بدن تا رسیدن کمک پزشکی کمک کند.

احیای قلبی ریوی می‌تواند از نظر فیزیکی سخت باشد و در صورت خستگی، استراحت کردن بسیار مهم است. اگر اطرافیان دیگری در دسترس هستند، برای جلوگیری از خستگی، وظایف CPR  چرخشی کنید.

CPR می‌تواند یک تجربه استرس‌زا و احساسی باشد، هم برای امدادگر و هم برای عزیزان بیمار. اگر در حال انجام CPR هستید، مهم است که آرام و متمرکز بمانید و به طور واضح با عزیزان بیمار و سایر اطرافیان ارتباط برقرار کنید.

به یاد داشته باشید که CPR یک مهارت ارزشمند است که می‌تواند به نجات جان افراد کمک کند. اگر علاقه‌مند به یادگیری CPR هستید، یک دوره آموزشی از یک سازمان معتبر فرابگیرید.

اگر با فردی مواجه شدید که پاسخگو نیست و به طور طبیعی نفس نمی‌کشد، فوراً با خدمات فوریت‌های پزشکی  تماس بگیرید. اگر اطرافیان دیگری در اطراف هستند، به آن‌ها دستور دهید تا هنگام شروع CPR با ۱۱۵ در ایران تماس بگیرند.

برای انجام تنفس (در صورت نیاز)، سر فرد را به آرامی به عقب خم کنید، سوراخ‌های بینی او را ببندید و دهان خود را روی دهان او قرار دهید تا کناره‌های دهان و لب‌ها با هم چفت شون. دو نفس بهید و مراقب باشید که قفسه سینه با هر نفس بلند شود. سپس به فشار قفسه سینه بازگردید.

اگر جسمی در دهان یا گلوی فرد وجود دارد، سعی کنید آن را با انگشتان خود خارج کنید. اگر نمی‌توانید آن را بردارید یا جسم را نمی‌بینید، CPR را تا رسیدن خدمات پزشکی اورژانس ادامه دهید.

اگر در حال انجام CPR بر روی کودک هستید، از یک دست برای انجام فشردن قفسه سینه استفاده کنید و مسبت تنفش به ماساژ  ۲:۳۰ است (دو تنفس و سپس ۳۰ فشار قفسه سینه) ارائه دهید. برای نوزادان، از دو انگشت برای انجام فشردن قفسه سینه و نسبت ۲:۱۵ است.

پس از انجام CPR، نظارت بر تنفس و نبض فرد تا رسیدن خدمات اورژانسی ضروری است. در صورت بدتر شدن وضعیت فرد یا توقف مجدد تنفس، برای ادامه CPR آماده باشید.